Vader:
Werelds!
Het zal je maar gebeuren. Als 12-jarig honkballertje word je uitgenodigd om mee te doen aan de selectietrainingen van de regionale “Little League”. Je wordt na 8 trainingen gekozen voor het Rotterdam-team dat aan het Nederlands Kampioenschap mag meedoen en wint daar ongeslagen de finale. Daarna mag je naar Polen waar je met eenzelfde overmacht de Europese titel naar Nederland weet te halen. Vervolgens sta je 3 weken later in Williamsport Pensylvania (USA) met knikkende knieën je honkbalknuppel te zwaaien voor 20.000 man publiek in de “World Series” met de beste 15 andere teams van de wereld, terwijl er 16.000 teams in de regionale voorronden zijn begonnen. Je verrichtingen worden zelfs life op de nationale sportzender van Amerika uitgezonden, waar al gauw 20 miljoen mensen naar je kijken. Als je aan slag bent, wordt je pasfoto in het formaat van 6 bij 10 meter afgebeeld op een reusachtig tv-scherm in het stadion. Op straat wordt je gevraagd om je handtekening en willen mensen met je op de foto. Meisjes kijken bewonderend naar je om. Zelfs president Barack Obama wenst je succes in het voorwoord van het programmaboekje. Voor een dikke week ben je niet meer “het kind van”……. En wat doet dat allemaal met je? Tja, gebruik je verbeelding maar bij het bovenstaande, want ik kan het eigenlijk niet beschrijven, je moet het gewoon meemaken. Dus dat hebben we ook maar gedaan.
Speler:
Dat wij voor het eerst het veld op liepen, en dat je dan even om je heen kijkt en dan heel veel publiek ziet en hoort juichen! Zo gaaf om voor zoveel mensen te spelen! En wij zijn met z’n allen bij de Yankees geweest! Zo tof! En in die wedstrijd werden 3 grandslam homeruns geslagen, een historische wedstrijd zeiden ze, en wij waren er!!
Coach:
De trip:
WOW, alles wat een honkballer kan dromen komt daar uit!. Resultaat ook niet slecht. Wij hadden beter gekund, maar de druk, ambiance etc. noem het maar op, speelde ook een hele grote rol….
Uit de grond van mijn hart, het was met de kids een geweldige tijd!…. Een tijd die nooit meer van ons wordt afgenomen!…
Moeder:
Voor mij was een heel mooi moment de binnenkomst van het team in het stadion tijdens de openingsceremonie. Wij waren net een ½ uur daarvoor aangekomen en hadden ze nog niet gezien. En daar kwamen ze. In hun nieuwe uniformen, vol verwachting, lachend en zwaaiend naar het publiek. Wat een ervaring!
Vader:
Mijn indruk van de Little League World Series is de enorme gedrevenheid van de organisatie, die weliswaar wat overdreven Amerikaans aandoet, maar er wel voor zorgt dat alles tijdens dit toernooi perfect verloopt. De spelers kregen hierdoor alle kans om zich als een pro voor te bereiden om hun sport en het publiek alle gelegenheid gaf dit mee te mogen maken. Een waar media spektakel die twee weken boven alles uitsteeg! Als ouder heb ik vooral genoten van de groei bij de kids naar jonge mannen.
Moeder:
De rollercoaster begon voor mij al in Polen. Geweldig om de explosie van vreugde te zien na de laatst geworpen bal. De rollercoaster denderde voort in de USA. Zo mooi om te zien en voelen hoe honkbal daar wordt beleefd, kippenvel. Ben bijzonder trots op de jongens, zo zonder enige voorbereiding volop in de schijnwerpers staan en toch moeten presteren voor de camera’s, voor de hele wereld!
Wat ik heel bijzonder vond was toch wel de line-up voor het spelen van het volkslied voor iedere wedstrijd, de koppies van de jongens naar de vlag gericht, petjes op de borst, en dan de ontlading daarna om te gaan spelen. En indruk maakte de scheidsrechters op mij, nu was ik uiteraard op mijn zoon gefocust, er was menig keer wel een vriendelijk woord of een arm om de schouder voor hem.
Vader:
Een ervaring voor de kinderen (en ouders) om nooit meer te vergeten. Soms geloof je je ogen niet. Honkbal fans van jong tot oud die met de Nederlandse kids op de foto en een handtekening willen. De ‘Mart Smeetsen’ van ESPN die live verslag doen van de wedstrijden. Als je na de wedstrijd op je hotelkamer komt, zijn een aantal kinderen opgenomen in de ESPN highlights van de dag. Alles tot in de puntjes georganiseerd en een super sfeer. Ruim 43.000 mensen bij de wedstrijden en alles verloopt soepel zonder enkel incident. Graag wil ik de sponsoren, de coaches en natuurlijk ook Rotterdam United Baseball bedanken voor hun support en bijdrage in de afgelopen weken tijdens het NK, EK in de Polen en uiteindelijk de World Series in de USA.
De foto’s hieronder zijn genomen door Eye of the Tiger
